Pomiar ciśnienia tętniczego u kotów jest niezwykle ważną częścią badania klinicznego, a także nieocenioną metodą diagnostyczną, która jest niezwykle pomocna w wielu aspektach medycyny
weterynaryjnej. Często zapominamy o przydatności monitorowania ciśnienia tętniczego krwi w czasie zabiegów wykonywanych przy użyciu znieczulenia (w tym znieczulenia ogólnego).
Jednym z efektów ubocznych środków znieczulających jest obniżanie (zwykle znaczne) ciśnienia tętniczego. Spadek ciśnienia, zwłaszcza gdy nie jest on zauważony i skorygowany, może prowadzić
do poważnych powikłań (np. uszkodzenia nerek). Monitorowanie ciśnienia tętniczego jest również przydatne do kontrolowania głębokości znieczulenia ogólnego. Często wzrost ciśnienia jest pierwszym sygnałem, że zwierzę wybudza się ze znieczulenia. Nadciśnienie tętnicze jest objawem
chorobowym, którego występowanie jest często związane z innymi jednostkami chorobowymi, np. nadczynnością tarczycy lub niewydolnością nerek.
U większości pacjentów rutynowy pomiar ciśnienia tętniczego jest pomijany w badaniu klinicznym ze względu na ograniczony czas konsultacji.
W wielu przypadkach pierwszy pomiar ciśnienia dokonywany jest u pacjenta, u którego doszło do powikłań związanych z nadciśnieniem, np. utraty wzroku lub wylewu krwi do przedniej komory oka. Idealnym rozwiązaniem jest regularne monitorowanie pacjentów w określonej grupie wiekowej oraz pacjentów ze zdiagnozowaną jednostką chorobową, np. nadczynnością tarczycy lub niedoczynnością nerek.
Wytyczne co do rozpoznawania i leczenia nadciśnienia tętniczego u kotów:
- Koty w tzw. grupie ryzyka ( chorujące na przewlekłą niewydolność nerek, nadczynność tarczycy, hiperaldosteronizm, hiperadrenokortycyzm, z wtórnymi do nadciśnienia zmianami w gałkach ocznych, nerkach, układzie krążenia i mózgu) powinny mieć wykonany pomiar ciśnienia natychmiastowo oraz kontrolnie co 3-6 miesięcy.
- Koty zdrowe w wieku 3-6 lat- zaleca się pomiar ciśnienia raz w roku.
- Koty zdrowe w wieku 7-10 lat- zaleca się pomiar ciśnienia co najmniej raz w roku.
- Koty zdrowe w wieku 11 lat oraz powyżej – zalecany jest pomiar ciśnienia co 6-12 miesięcy.
Środowisko
Przygotowanie cichego pokoju, w którym dokonamy pomiarów, jest krytycznym punktem badania i zwykle stanowi wyzwanie w ciągu dnia pełnego zobowiązań oraz wizyt pacjentów. Jeśli istnieje możliwość, użyjmy feromonów, np. Feliway Classic.
Po użyciu rozpylacza należy odczekać co najmniej 15 minut, alternatywnie możemy użyć pokoju,
w którym jest włączony do gniazdka dyfuzor z feromonami. Rodzaj posłania jest równie ważny. Koty są bardzo wrażliwe na zapachy, więc upewnijmy się, że posłanie jest świeże, bez silnych
zapachów. Posłanie, które właściciel przywiózł z domu, jest często preferowane przez koty, jako
że ma znajomy zapach. Zminimalizujmy czas oczekiwania w poczekalni. Jeśli konsultacja jest
opóźniona, umieśćmy kota w cichym pomieszczeniu, z dala od zgiełku, np.szczekających psów.
Kot z właścicielem może zostać od razu umieszczony w pokoju, w którym będzie odbywało się badanie. Zapewni to kotu czas na aklimatyzację z otoczeniem.
Zminimalizuj liczbę dystrakcji (wyłącz telefon, powieś na drzwiach karteczkę z napisem: „POMIAR CIŚNIENIA − NIE PRZESZKADZAĆ”; upewnij się, że osoby w klinice wiedzą, że jesteś chwilowo niedostępny/niedostępna).
Przygotowanie pacjenta a także właściciela.
Koty zwykle nie lubią podróżować i wizyta u weterynarza jest dla nich niezwykle stresująca. Często właściciel jest także zdenerwowany już samą myślą o zabraniu kota do lekarza weterynarii, warto więc upewnić się, że właściciel wie dokładnie, czego ma oczekiwać w czasie wizyty i w jaki sposób może on zredukować poziom stresu u kota (np. używając feromonów w czasie podroży). Niektóre koty są bardziej zdenerwowane, kiedy właściciel jest obecny przy badaniu, choć z mojego doświadczenia wynika, że zdecydowana większość kotów jest bardziej zrelaksowana, gdy właściciel w nim uczestniczy.
Pomiar ciśnienia przy użyciu Dopplera.
Wybierz miejsce na założenie mankietu, które będzie najlepiej tolerowane przez kota. Pomiar ciśnienia może być wykonywany na przedniej i tylnej kończynie, a także na ogonie Dobór właściwego mankietu jest bardzo ważny. Zbyt mały lub duży mankiet da nam fałszywe pomiary.
Pamiętajmy, że mankiety należy wymieniać, gdy tylko przestają być szczelne lub tracą mechanizm samoumocowania. U większości kotów nie musimy wygalać skóry w okolicy miejsca pomiaru. Bardzo często używamy najpierw alkoholu, aby namoczyć futerko, a później dużej ilości żelu do USG. Niektóre koty nie lubią zapachu alkoholu i można u nich zamienić go na zwykłą wodę. Omijajmy alkohol w sprayu. Dźwięk spryskiwania często zaniepokoi koty (jest on bardzo podobny do syczenia kota)! Przygotuj małe, szczelne pudełeczko z namoczonymi wacikami. Pozwól się kotu zrelaksować. Wykonuj wszystkie czynności powoli, bez nagłych ruchów. Cierpliwość jest naszym sprzymierzeńcem.
Do przeprowadzania pomiaru najczęściej potrzebujemy dwóch osób (jedną z nich może być właściciel). Pozycja, w której znajduje się kot, nie ma większego znaczenia (tzn. nie trzeba kota unieruchamiać, np. na boku), aczkolwiek starajmy się, aby miejsce pomiaru znajdowało się na wysokości serca (jeśli używamy przedniej kończyny, musimy ją troszeczkę podnieść). Pozycja powinna być odnotowana, aby powtarzać badanie w ten sam sposób za każdym razem.
Zapis pomiaru, zalecenia, powtarzalność.
Pomiar ciśnienia powinien odbywać się regularnie i warto, aby każdy z pacjentów miał standardowy sposób notowania wyników.
