Twój psiak nie był zabezpieczony przeciwko kleszczom?
Był zabezpieczony, ale nie regularnie?
Może zdarzyło się, że nie udało Ci się usunąć kleszcza w całości?
Zatem istnieje ryzyko zachorowania na chorobę odkleszczową!
Najpowszechniejsze choroby odkleszczowe, na które narażone są nasze pupile to: borelioza, anaplazma, erlichioza, dirofilaria.
Co ważne – niektóre z tych chorób mogą przebiegać w sposób bezobjawowy lub objawy mogą być uogólnione – nie nasuwają wtedy podejrzenia konkretnej choroby!
Borelioza
U psa to wieloukładowa choroba zakaźna, która wywoływana jest przez dokładnie te same patogeny, które odpowiadają za tę chorobę u ludzi. Są to bakterie Borrelia, które roznoszone są przez kleszcze.
Podczas żerowania kleszcza na pupilu, bakterie z jego śliny dostają się do organizmu psa. Proces przenoszenia bakterii do organizmu żywiciela trwa od 24 do 48 godzin. Nie wszystkie kleszcze przenoszą tę chorobę, jednak szacuje się, że nawet co trzeci osobnik ma w sobie niebezpieczne patogeny. Nierzadko zdarza się, że pies trafia do lecznicy z powodu niewydolności nerek lub z objawami ze strony układu nerwowego, co okazuje się konsekwencją boreliozy, którą zarażony jest od dawna.
Borelioza u psa jest chorobą wieloukładową, która może atakować bardzo różne narządy. Właśnie dlatego sporządzenie listy konkretnych objawów jest bardzo trudne. Są one bowiem zależne od zaatakowanego obszaru. Bardzo często zwierzęta są apatyczne, osowiałe i odmawiają zabawy. Nie są to jednak symptomy, które wskazywałyby na cokolwiek konkretnego. Bardzo istotne jest także to, że w przypadku choroby takiej jak borelioza objawy u psa często w ogóle nie występują.
Borelioza u psa jest chorobą uleczalną. Sukces leczenia jest jednak uzależniony od szybkości jego rozpoczęcia.
Leczenie ów choroby to długotrwały proces, który oparty jest przede wszystkim na podawaniu odpowiednich antybiotyków.
Anaplazomoza trombocytarna
Jest to choroba wywoływana przez pasożyty płytek krwi – riketsje Anaplasma platys. Zarazek wnika do trombocytu poprzez endocytoze, gdzie ulega podziałowi. W wyniku namnożenia się zarazka dochodzi do trombocytopenii, która trwa od 2-3 dni . Następnie choroba przechodzi w fazę utajoną, w tym czasie nie występują objawy kliniczne choroby. Małopłytkowość pojawia się co 7-14 dni, jest związane z namnażaniem się zarazka. Niekiedy trombocytopenii towarzyszy leukopenia, a także normocytarna i normobarwliwa niedokrwistość. Objawy są mało swoiste i należy do nich:
- gorączka
- bladość błon śluzowych
- wybroczyny
- brak apetytu
- spadek masy ciała
- krwawienia z odbytu i nosa
Choroba ma cięższy przebieg gdy jest wikłana innymi zarazkami przenoszonymi przez kleszcze, może dodatkowo pojawić się biegunka lub bolesny chód. Do technik diagnostycznych należy badanie mikroskopowe, test immunofluorescencji, badanie PCR oraz test Snap 4Dx.
Erlichioza monocytarna
to ciężka choroba wywoływana przez riketsje należące do gatunku Erlichia canis. Są to drobnoustroje wnikające do komórek układu odpornościowego i powodujące poważną chorobę wieloukładową mogącą mieć ciężki przebieg.
Zarazek przenoszony jest przez powszechny gatunek psiego kleszcza – Ripicephalus sanguineus. Pies zaraża się przez kontak z śliną kleszcza, do którego dochodzi w czasie jego żerowania na zwierzęciu. Drobnoustrój przedostaje się z miejsca wniknięcia do śledziony, wątroby i węzłów chłonnych. Choroba, nawet w łagodnej formie przebiega z małopłytkowością i spadkiem odpornośći. Może więc być przyczyną ogólnego spadku nastroju psiaka, gorączki, ustraty masy ciała, przeczulicy, samoistnych krwawień (np. spontaniczne krwawienie z nosa, wylew krwawy do oka) obrzęków kończyn, powiększenia wątroby i śledziony, zapaleniem opon mózgowych.
Objawy chorobowe mogą rozwinąć się nawet po dwóch miesiącach od zarażenia się zwierzaka. Przy odpowiednio szybkim rozpoznaniu i wdrożeniu leczenia psiak ma duże szanse na wyzdrowienie.
Uwaga: cięższy przebieg w przypadku zarażenia zwierzaka więcej niż jednym patogenem przenoszonym przez kleszcze (np. Babesia, czy Hemobartonella) oraz u owczarków niemieckich i dobremanów.
Zapytaj swojego lekarza weterynarii o badanie w kierunku chorób odkleszczowych.
